Van tevoren stond dus al vast dat de apen waarschijnlijk gedoemd waren hun slotwedstrijd zonder succes af te sluiten. Na alle stribbelingen voor de wedstrijd waren ze weliswaar enigszins gedemotiveerd, maar 's ochtends vroeg bleek toch iedereen er weer zin in te hebben. Er was om half acht 's ochtends afgesproken bij het station om daarna hun weg te vervolgen met JeeWee's "snelle" bolide richting Bosbaan. Ruben was wel zo verstandig geweest om een goedkoop kratje pils mee te nemen, om de heenreis zo aangenaam mogelijk te maken, alsook de prestaties op de Bosbaan te vergoten.
En ongelooflijk maar waar, Armband was er neit, hij kwam waarschijnlijk wat later. Daar stonden de apen dan op het station, zonder Armband. Toch maar ff bellen dan maar. De fijne aap nam op met een schrale ochtendstem. Hij had zich verslapen, want had zijn wekker neit gehoord.

Leunend tegen JeeWee's snelle bolide

Dus danm aar zelf met d'n auto Armband ophalen. Dit resulteerde echter in een vertraging met als gevolg een verhoging van de snelheid op de snelweg door Jan Willem van 120 km/u naar het wel heel erg snelle 125 km/u. De apen lieten zich het bier echter wel goed smaken, terwijl ook de borrelnoten het prima deden als ontbijt. Ook de CD van Doe Maar bleek heel aap-vriendelijk te zijn, dus hadden de apen het best gezellig!
Echter leidde de ingezette gigantische versnelling er vreemd genoeg niet toe dat de aapjes op tijd in Amsterdam aankwamen.

Gezellig samen op weg naar de Bosbaan!

Aangekomen op de Bosbaan was het dus wel even stressen; we hadden nog geen boot toegewezen gekregen en de boten die er lagen waren nog neit opgeriggerd! Dit had dus van tevoren allang gebeurd moeten zijn (en toch niet door de apen?). Daarbij hadden de apen geen rigger-sleutels bij zich. Deze vertraging leverde de apen nog meer vertraging op waardoor ze dus vertraagd te water gingen. Ondertussen was Ruben naar de wedstrijdleiding gegaan met de sterke smoes dat de apen materiaalpech hadden en ze een boot opnieuw moesten opriggeren.
Eenmaal opgeriggerd en wel moesten de apen echter nog helemaal naar de andere kant van de Bosbaan oproeien aangezien ze die vreselijke2 km afstand gingen starten! Terwijl ze in redelijk rap tempo langs de wedstrijdleiding roeiden, kregen de apies een waarschuwing dat ze nog rapper richting start moesten roeien, omdat ze te laat waren. De apen mochten dus gelukkig wel oproeien richting start, maar wel met een waarschuwing in de pocket. Daar kwam daarna nog een waarschuwing bij, omdat de apen oproeiden, terwijl de boten van de heat die aan de gang was hun passeerden. Ach ja, dat kon er ook nog wel bij.....

Na hard opgeroeid te hebben (het oproeien bleek een wedstrijd op zich, maar de B4 waar de apen in startten lag wel lekker op het water) waren de apen nog geen 200 meter verwijderd van de start, toen er plots een toeter klonk. Ehhhh... was dat niet hun start? Wat was dit nu? Waren ze belazerd? Werd er niet op de apen gewacht? Neen, driewerf neen. Wat bleek: de wedstrijdleiding had de Apen Op Water-ploeg voor John met de korte achternaam het schip ingestuurd! Dit leidde in eerste instantie natuurlijk tot het flink op een zeiken zetten bij de verantwoordelijke voor het startsignaal. Dit bleek tot hun grote verbazing hun vriend uit Genève te zijn, die blijkbaar niet hun echte vriend was. Hij deed alsof zijn neus bloedde en zei niks vernomen te hebben over vertraagde apen. Helaas was het schema ook te vol om de apen-ploeg ergens anders in te plannen.

Dus waar kwam het uiteindelijk op neer: wederom een blamage voor de apen op de Bosbaan, door dit keer neit eens te mogen starten. Hun motto "Geeft niet, volgende keer beter, als je het maar naar je zin hebt" ging helaas niet meer op want dit was hun slotwedstrijd!
Maar de Apen Op Water zouden de Apen Op Water niet zijn, als ze niet toch met opgeheven hoofd en het apenlied uit volle borst brullend, over het glimmende water van de Bosbaan terugroeiden naar de finish.
Hier zijn ze natuurlijk nog wel even hun beklag gaan doen bij de wedstrijdleiding en hebben ze een protest ingediend om evt. hun recht zege te laten vieren en 10 keiters retour te krijgen (wat uiteindelijk ook niet was gelukt).

Gelukkig zijn de apen toch echt apen en werd het desastreuse evenement omgezet in een heuze viering. Een viering dat de apen een geweldige roeitijd hebben gehad en hun aapwaardigheid aan meerdere verenigingen hebben kunnen tonen! Deze viering werd bestempeld met het nodige bier en met een prachtig en traditioneel te water gaan der apen, maar eerst moest Ruben effe checken of het water wel diep genoeg was. Door een paal te pakken van een niets vermoedend damesploegje, wist Ruben ons te bevestigen dat de diepte in orde was.

"Uhmm... het water is dus diep genoeg, kom maar op!!"

In eerste instantie moest alleen Armband erin, omdat hij zich had verslapen. Maar ja, volgens Ruben had JeeWee ook best wel wat harder kunnen rijden op de snelweg. Het gevecht kon beginnen, Vincent offerde zich op als pakgeit en mocht dan volgens hem niet in het water gegooid worden, want hij had beurzen en camera's onder handen.

Aan Armband de eer om als eerste kopje onder te gaan...

Waar is mijn bril...?

Iedereen is op zijn hoede en Armband zint wraak.

JeeWee probeert vanuit het water een karatetrap te geven.

Nielz ziet er nog wel verdacht droog uit

Daar ging Neils dus ook te water...

De aapjes waren uitgespeeld...

"Jullie zijn sporen echt neit", zei Vincent.

Na allemaal goed doorweekt te zijn en Nielz zijn apenshirt kapot gescheurd te hebben, was het tijd voor nog wat bier. Dit bier werd in de dichtsbijzijnste keet opgedronken. Na een gezellige gezamelijke douche en nadat Ruben uiteindelijk ook zijn sportschoenen weer had gevonden, werd het tijd voor de Apen voor de laatste maal richting huiswaarts te keren.
Dit eveneens onder het genot van het in de auto aanwezige bier. Dit krat hadden ze echter helaas op de heenweg al bijna helemaal opgedronken, maar dat mocht de pret neit drukken.

Mmm...bier!!!

Niels: Ik wil in ieder geval alle apen bedanken voor alle geweldige wedstrijden die we geroeid hebben. Elke wedstrijd heeft wel weer mooie herinneringen en prachtige verhalen opgeleverd.

Hulde voor de Apen Op Water!!!!